
Η αναφορά στο κείμενο δεν έχει ουδεμία σχέση με το άθλημα του βόλεϊ, αλλά με τον στίβο και τα όσα δυσάρεστα διαδραματίστηκαν στο Πεκίνο με την Φανή Χαλκιά.
Η ανακοίνωση ότι βρέθηκε ντοπαρισμένη αποτέλεσε ένα ακόμη γερό χαστούκι στον ελληνικό αθλητισμό όπως αυτά που είχαν προηγηθεί με την Άρση Βαρών και τον Γκούση.
Εγώ προσωπικά δεν θα σταθώ στο αν είναι είναι ντοπαρισμένοι οι αθλητές μας ή στο πόσο μεγάλο κίνδυνο βάζουν τον εαυτό τους.
Εγώ θα σταθώ περισσότερο στο πόσο εύκολα απο ήρωες γίνονται “αποδιοπομπαίοι τράγοι” και το πόσο εύκολα μερικοί ξεχνούν.
Όταν το καλοκαίρι του 2004 η Φανή Χαλκιά έφθανε στην κορυφή του κόσμου και κατακτούσε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας ήταν ηρωίδα, χρυσό κορίτσι και όλα τα αστραφτερά πρωτοσέλιδα.
Τότε ήταν η πλέον περιζήτητη αθλήτρια για φωτογραφίες και δημόσιες σχέσεις απο όλους. Πολιτεία, ΣΕΓΑΣ, ΕΟΕ και τα λοιπά.
Σήμερα τέσσερα χρόνια αργότερα η Χαλκιά είναι στον τοίχο και λιθοβολείτε απο αυτούς που τότε έτρεχαν να βγάλουν φωτογραφίες και να μιλήσουν για την άνοιξη του κλασικού αθλητισμού.
Οι σημερινές δηλώσεις του προέδρου της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής δεν αποτελούν εξαίρεση.
Απλώς έχω μια μεγάλη απορία. Ο Μίνωας Κυριακού λίγο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας όταν αναλάμβανε πρόεδρος της ΕΟΕ δεν ήταν αυτός που μιλούσε με τα κολακευτικότερα λόγια για την Χαλκιά; Ο ίδιος άνθρωπος δεν ήταν αυτός που καλούσε την Χαλκιά στις επίσημες συνεντεύξεις τύπου των Τσικλητιρίων του 2007 και ήταν απο τις αθλήτριες “κράχτες” για την διοργάνωση;
Αλλά σε μια χώρα που οι κωλοτούμπες έχουν αναδειχθεί σε... εθνικό σπορ, τι να περιμένεις....
Ότι δηλώσει ο καθένας είναι. Τη μια μέρα έτσι, την άλλη αλλιώς. Όπου φυσήξει ο άνεμος.
Απλά σήμερα ο... “άνεμος” δεν είναι ούτε με τον Κεντέρη, ούτε με την Θάνου, ούτε με την Χαλκιά.
Και φυσικά μαζί με τους παραπάνω δεν είναι κανένας απο τους υψηλά ιστάμενους και γραβατομένους κυρίους που διοικούν και κουμαντάρουν τον ελληνικό αθλητισμό...



